Bez kategorii

ITTF World Tour Warsaw Polish Open: Kusińska: nic nie osiągnęłabym bez ojca

22 października 2015

– Wygrana z Hiną Hayatą 4:1 jest wyłącznie zasługą mojego ojca, bez niego nic bym nie osiągnęła – uważa Klaudia Kusińska, która pokonała japońską pingpongistkę w eliminacjach World Touru w Warszawie. W rankingu światowym Polka jest 221., a rywalka – 58. 22-letnia Kusińska po raz pierwszy w tym sezonie występuje w zawodach cyklu World Tour. W eliminacjach w Arenie Ursynów pokonała dwie przeciwniczki, w tym Hayatę.

– Od dawna nie byłam w kadrze narodowej, ale nie zamierzam nikomu nic udowadniać. Może jeszcze pół roku temu miałam taki zamiar, jednak teraz już nie chcę z nikim walczyć, nie ma sensu. Z domu w podwarszawskim Nadarzynie przyjechałam na Ursynów bez żadnych celów wynikowych, po prostu chcę wygrywać i robić show. Bardzo lubię, kiedy kibice mnie dopingują – powiedziała Kusińska (GLKS Wanzl Scania Nadarzyn).

Kilka lat temu udała się do akademii byłego mistrza świata Wernera Schlagera, która mieści się w podwiedeńskim Schwechat. Wróciła zła i rozczarowana. Zamiast zrobić dwa kroki do przodu w karierze, cofnęła się o kilka. – Rodzice, a zwłaszcza tata, czyli mój trener, nie byli zadowoleni z tej decyzji, ale ja, wtedy nastolatka, postanowiłam, że jadę i koniec. Nasłuchałam się takich cudownych opinii o austriackim ośrodku, że planowałam tam zostać do igrzysk w Rio de Janeiro. A tymczasem wróciłam po niespełna dziesięciu miesiącach… – dodała.

Rodzice zawodniczki zapłacili 3000 euro za możliwość jej rocznych treningów w Schwechat, ale to nie był koniec kosztów. – Do tego dochodziło bardzo drogie dwupokojowe mieszkanie, które dzieliłam z koleżanką z Holandii. Obie płaciłyśmy po 450 euro, plus jeszcze wyżywienie. Problem w tym, że nie mam źródełka z ropą naftową na podwórku i naprawdę nie jest łatwo płacić w euro, kiedy wcześniej w Polsce zarabiało się w złotówkach. Musiałam jakoś sobie radzić w Austrii, chociaż psychicznie „siadałam”. Schudłam, ale nie dlatego, że tak fajnie mi się trenowało, tylko ze względu na kłopoty – przyznała Kusińska.

Stwierdziła, że pingpongistki trenujące w akademii Schlagera nie były traktowane na równi. Dlatego zdecydowanie bardziej woli i docenia ośrodek w Nadarzynie. – Nie każdy jest Danielą Dodean (rumuńska tenisistka stołowa – przyp. red.), która mogła wymagać. Trenerów w Austrii nie interesowało, czy w najbliższym meczu gram z zawodniczką leworęczną, czy praworęczną, preferującą szybki atak czy obrończynią. Wrzucona do wielkiego worka nie trenowałam tego, co chciałam, czego też oczekiwał mój tata – dodała.

Jeszcze kilka lat temu łatwo było zauważyć podczas meczów, że Klaudia i jej ojciec Marcin Kusiński podczas meczów nie zawsze nadają na tych samych „falach”. – Dziś wiem, że najwięcej zawdzięczam tacie. To on wiele lat temu opuścił włoski klub na Sardynii, gdzie świetnie zarabiał, gdzie miał wspaniały klimat i wrócił do naszej ponurej sali treningowej w Gdańsku. Przychodził poniedziałek, godzina 8 rano, on był gotowy do treningu, a ja jęczałam i marudziłam. Oboje mamy mocne charaktery, ale już się uspokoiliśmy. Widzę, że tata bardzo się zmienił. Ja bez niego nie ruszę w tym sporcie, nawet gdybym miała rewelacyjne warunki – oceniła.

Kusińska przyznała, że napisała pracę licencjacką na temat relacji pomiędzy ojcem-trenerem a zawodniczką. – Gdyby praca była o taktyce w tenisie stołowym, to by nikogo nie zainteresowała. Mój promotor stwierdził, że nigdy czegoś takiego nie czytał, był zachwycony. Nie wiem, czy tata przeczytał, ale na pewno zrobili to mama i dziadek, który grał z sukcesami w tenisa stołowego. Myślę, że tata do tej pory nie wie, ilu mu zawdzięczam, co o nim myślałam. Teraz każdym zdobytym punktem, każdym zwycięstwem odwdzięczam się mu za wielką pomoc. Spłacam zaciągnięty kredyt w rodzinie. Był czas, że nasze relacje były trudne, ale to już przeszłość – zakończyła pingpongistka.