Bez kategorii

DiIME: Dodatni bilans „biało-czerwonych” w turnieju drużynowym

1 października 2015

Polscy pingpongiści w turnieju drużynowym częściej wygrywali z lepszymi od siebie niż przegrywali ze słabszymi. Miejsca w ósemce biało-czerwonych drużyn (panie piąte, panowie na ósmej pozycji) to niezły wynik odpowiadający możliwościom polskiego ping-ponga. Wprawdzie kobiety spadły z trzeciej lokaty, ale porażka 2:3 z Rumunkami w ćwierćfinale ujmy im nie przynosi. Za to panowie do najlepszej ósemki awansowali pierwszy raz od 2007 roku, czyli osiągnęli najlepszy wynik od siedmiu turniejów. W 2007 zdobyli brąz, ale na taki sukces raczej przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać. Choć w ćwierćfinałowym starciu z Białorusią wcale nie było daleko od zwycięstwa (porażka 2:3).

Mecze całego turnieju drużynowego były ważne głównie ze względu na walkę o medale, ale miały też wpływ na ranking. Są słabiej punktowane niż starcia w turnieju singlowym, ale i tak była szansa trochę podskoczyć na liście światowej. To ma znaczenie w kontekście walki o igrzyska olimpijskie, zwłaszcza w punktacji drużynowej – obecnie Polki i Polacy są na krawędzi awansu (w Rio zagra po 16 najlepszych ekip).

Kto z biało-czerwonych najlepiej tę szansę wykorzystał? Przejrzeliśmy mecze Polaków pod kątem zwycięstw nad wyżej klasyfikowanymi i porażek z tymi słabszymi. Wynika z tego, że najwięcej zyskały Katarzyna Grzybowska i Li Qian. Pierwsza pokonała trzy lepsze i przegrała z jedną nieznacznie słabszą zawodniczką. Druga ma w takim zestawieniu bilans 2-2. W sumie wszystkie panie wygrały sześć pojedynków z lepszymi i przegrały cztery razy ze słabszymi rywalkami. U panów niespodzianek było mniej. W sumie trzy zwycięstwa z lepszymi i dwie porażki z niżej klasyfikowanymi przeciwnikami. Ogólnie jednak ten bilans wypada na plus, podobnie zresztą jak całkowity bilans pojedynczych zwycięstw i porażek polskich reprezentantów, który wynosi 26:24. Oczywiście używając terminów „słabsi” i „lepsi” stosujemy wyłącznie kryterium rankingu, które rzecz jasna niekoniecznie odpowiada rzeczywistej różnicy między zawodnikami.

A oto pełna lista takich gier:

Li Qian (bilans całkowity 6:2): zwycięstwa z lepszymi – Pota, Samara; porażki ze słabszymi – Michajłowa, Ni Xialian.
Katarzyna Grzybowska (5:3): zwycięstwa z lepszymi – Pota, Vacenovska, Polcanova; porażki ze słabszymi – Tichomirowa.
Natalia Partyka (3:4): zwycięstwa z lepszymi – brak; porażki ze słabszymi – Pergel.
Natalia Bajor (1:2): zwycięstwa z lepszymi – Matelova; porażki ze słabszymi – brak.
Wang Zeng Yi (4:0): zwycięstwa z lepszymi – Franziska; porażki ze słabszymi – brak.
Daniel Górak (3:4): zwycięstwa z lepszymi – brak; porażki ze słabszymi – Duran.
Jakub Dyjas (3:4): zwycięstwa z lepszymi – Kou Lei; porażki ze słabszymi – Szczetinin.
Patryk Zatówka (1:3): zwycięstwa z lepszymi – Diogo Chen; porażki ze słabszymi – brak.
Konrad Kulpa (0:2): zwycięstwa z lepszymi – brak; porażki ze słabszymi – brak.