Alojzy Ehrlich

    Urodził się w Komańczy w dawnym województwie lwowskim. Jego kariera sportowa związana jest z Jutrzenką Lwów , w której rozpoczął karierę sportową , a następnie kontynuował ją w Hasmonei Lwów. W wieku 19 lat zdobył drużynowe i indywidualne mistrzostwo Polski ( Lwów-1933). Następnie wyjechał do Lille (Francja) na studia. W mistrzostwach świata zadebiutował w grudniu 1933 r. (Paryż). Wtedy to Polska wystąpiła tam bez zgody PZTS ( zdobyła czwarte miejsce). Był trzykrotnym indywidualnym wicemistrzem świata (1936, 1937, 1939) i brązowym indywidualnie (1935) oraz medalista drużynowych mistrzostw świata z 1935 r. ( brązowy). W 1934 r. został wybrany do 10-tki najpopularniejszych sportowców Polski . W Londynie (1938 ) reprezentował Polskę podczas Kongresu ITTF.  W 1939 r. przygotowywał do mistrzostw świata reprezentację Egiptu. W wrześniu tego roku miał wypłynąć statkiem „Veceroy of India” z Francji do Indii na tournée ( ostatecznie z Marsylii statek ten nie wypłynął) . W czasie wojny związany z polsko-francuskim ruchem oporu. W dniu 12.06.1944 aresztowany  przez gestapo i więziony w Moulins, uniknął rozstrzelania . Załadowany na transport nr 77 z obozu Drancy ( transport liczył 1300) wyruszył w dniu 31 .07. 1944 r do KL Auschwitz ( przybył tam 3.08. 1944 r) . W KL Auschwitz otrzymał numer obozowy B-3742. W obozie przebywał do 28.01. 1945 r.,  z stamtąd przetransportowany do obozu w KL Gross-Rosen, z tego KL z powrotem przez KL Auschwitz w transporcie z 4.02. 1945r. do KL Dachau .  Po hospitalizacji w Insbrucku ( Austria) i dwóch miesiącach w Vichy (Francja) został odratowany ( przy wzroście 182 cm ważył tylko 42 kg). Przeżył trudy wojny i dalsze życie kontynuował we Francji . Po II wojnie wystąpił na mistrzostwach świata w latach 1947( Paryż , sklasyfikowany na miejscu piątym)), 1948 (Londyn) i 1949 (Sztokholm) reprezentował Polskę jako jedyny w mistrzostwach świata. W 1950 r. kapitan sportowy reprezentacji Polski nie powołał A. Ehrlicha w skład reprezentacji. Występował w grupie cyrkowej R. Bergmana. Był także korespondentem „ Przeglądu Sportowego”. W 1949 r. A.Ehrlich uczestniczył w indywidualnych mistrzostwach Polski w Lublinie jako reprezentant Garbarni Kraków (1949) przed pojedynkiem o złoty medal został przez PZTS zdyskwalifikowany (za rzekomy brak stałego zamieszkania w Polsce Ludowej). W 1949 r. uczestniczył w zgrupowaniu kadry Polski w Warszawie. Po krótkim pobycie w ministerstwie spraw zagranicznych szybko wyjechał z Polski ( był tam w sprawie wiz  dla pingpongistów na mistrzostwa świata do Sztokholmu). W latach 1952 i 1963 reprezentował Francję w mistrzostwach świata. Wygrywał mistrzostwo Anglii, Francji , Irlandii, Niemiec oraz Holandii i Szwajcarii. Po zakończeniu kariery sportowej kontynuował karierę trenera w Szwecji (wprowadził tam nowoczesne metody treningu kondycyjnego, wymyślił robot do tenisa stołowego – maszynę do wyrzucania piłeczek pingpongowych o różnych rotacjach na stół do tenisa stołowego), trenował również kluby i drużyny narodowe we Francji, Irlandii, Anglii, Niemczech , Szwajcarii, Holandii , Luksemburgu, Hiszpanii, Włoch oraz Norwegii.   Nigdy nie otrzymał propozycji bycia trenerem reprezentacji Polski.  W latach sześćdziesiątych XX  w Saint Tropez ( Francja) założył centrum tenisa stołowego GolfeBleu. W historii światowego tenisa stołowego odnotowany jako rekordzista. Na mistrzostwach świata w Pradze ( 1936) z F. Panethem o zdobycie pierwszego punktu w meczu grał 132 minuty. Posługiwał się 7-ma językami obcymi. W uznaniu jego zasług wyprodukowano piłeczki pingpongowe i rakietki „Ehrlich”.

    Polski Związek Tenisa Stołowego